جمع مونث سالم

جمع مذکر سالم ، یک دروغ بزرگ است ، تا وقتی که جمع مونث سالم نباشد.

روز جمع مونث سالم مبارک

محمد رحیمی

بغض نفس گیری

راه گلو را بست، بغض نفس گیری

من تازه فهمیدم، بد جور در گیری

کابوس شب در خواب، کابوس بیداری

با اینهمه کابوس، از فکر من سیری

وقتی دلت لرزید، ای کاش می دیدی

صحرای محشر شد، مجنون زنجیری

دیشب جوان بودم، از آرزو سرشار

امروز برف آمد، نفرین برین پیری

این شعر تلخم را، وقتی که می خوانی

یعنی تو همچون من، درگیر تفسیری

محمد رحیمی

کام هیر

تا حلقه محاصره ام را تو بشکنی

هر طور می توانی عزیزم تو، کام هیر

کابوس های هر شبه ام را تمام کن

اشکی نمانده تا که بریزم تو، کام هیر

(اوری بیوتی فول) شود حال ناخوشم

پایان بده به جنگ و ستیزم تو، کام هیر

گفتند عارفان که فقیری سعادت است

در راه عشق، بی همه چیزم تو، کام هیر

مرگا به من که (آیم سو ساری)از تو بشنوم

کز دام جسم ، تلخ گریزم تو، کام هیر

محمد رحیمی

ذوق مرگ

عشق در من بی نهایت می شود با دیدنت

دیدنت رویاست با حال مرا پرسیدنت

من بگویم دوستت دارم ترا خیلی زیاد

قد دنیا کیف دارد حالت نشنیدنت

لحظه ها انگار سرمست حضورت می شوند

روح آرام مرا رقصان کند پاییدنت

ای خروش بی بدیل موج های بی صدا

می پرستم عشق را در ساحل بوسیدنت

این سکوتت را اگر لبخند جبران می کند

ذوق مرگ حس و حالت باشم و خندیدنت

محمد رحیمی

آیات انگوری

ترا گاهی تماشا می کنم از قاب یک توری

ترا  در اوج زیبایی، ترا که سخت مغروری

ترا وقتی فرستادند اینجا پیش من حتمن

برای مستی من آمدی ، آیات انگوری

به آتش می کشی هرشب تو دریارا ، به من گفتند:

که حکمت دارد این آتش فشانی های منظوری!

طنین گام هایت میل عاشق پیشگی دارد

پری رویان دریا عاشقت هستند بد جوری

فقط یک لحظه یک لبخند، این چیز زیادی نیست

به این هم راضیم، لبخند تو با سرعت نوری

محمد رحیمی

اگر نیامده باشی

تمام حسرت یک عمر، ناله و افسوس

بیا به خواب من امشب اگر چه نامحسوس

برای عاشقی امشب بهانه لازم نیست

چنین که شبپره و ماه هست یا فانوس

برای آنکه بیایی به قلب خواب زدم

که از صلابت رویای تو رود کابوس

برای من شب قدر است تا تو برگردی

شبی که ورد زبانم تویی تو، یا قدوس 

هزار گونه برای رسیدنت مردم

هزار غنچه به دروازه گلت محبوس 

دوباره حسرتم آغاز می شود با آه

اگر نیامده باشی به خواب من، افسوس

محمد رحیمی

چرا بنشینم؟!

من بیایم گل من، با تو ، به مهمانی ها؟؟

تا تو آسان نروی سمت پریشانی ها؟؟

عشق من، دست خودم نیست ، بهم می ریزم

جنگ برپاست بدون تو، نمی دانی،  ها

هی بپیچان و برو  این ور و آن ور، بی من

پس چه شد آن دل شیدا و غزل خوانی ها؟؟

من بدون تو درین خانه بمانم تا کی؟!

تا که کافر بشود در تو مسلمانی ها!!!؟؟

یک شب از جانب شیراز ، تو را میخواهند

یک شب از منطقه خرم گیلانی ها!

دل من بی تو پر از پرسه آیا شده است

با تو باشم برود بی سر و سامانی ها

دست بردار ازین گشت و گذارت بی من

تا به پایان برسد دوره اشکانی ها

محمد رحیمی

دیشب/امروز

دیشب ، آرزویم این بود که امروز بهترین روز زندگیم باشد.

اما

امروز نهایت آرزویم این است که، فردا بدترین روز زندگیم نباشد

ماذا فازا!!!؟😯

محمد رحیمی

این عشق

در خانه، تو سرخوشی و من در کوچه

بریان تو رو به راه و من کولوچه

تو شاهی و من گدای یک آلوچه

این عشق میان من و تو یعنی چه!!!؟

محمد رحیمی

یهودای دیگری

عمرم رسوب کرده به یلدای دیگری

در انتظار تلخ مبادای دیگری

وقتی قرار نیست خدا چشمکی زند

آخر چرا امید، به فردای دیگری!؟

امشب دوباره آمده بودند شب چره

یلدا بهانه بود به بادای دیگری

خسته، نفس بریده، خدایا چه شد که من

دور از جماعتم به فرادای دیگری؟؟

شب شد، شب تولد مرگی سیاه و سرد

بامن دلی نماند و سویدای دیگری

یلدا برای زخم دلم خواب دیده است

یوسف،؟ نه، خواب یهودای دیگری

گم می شوم برای همیشه درون خود

یلدا، برو، به خانه ی شیدای دیگری

محمد رحیمی