۱۷
خرداد ۰۱
سلام بانوی آب و آیینه
انگشتر بی نگین، می دانید به چه می ماند؟
به شهر قم.اگر شما را نداشت.مانند مشرق بی خورشید، اقیانوس بی آب،جنگل بی درخت، زمین بی هوا،گفتم هوا، دلم هواییتان شد.آخِر، فاطمه هرکه و هرکجا باشد فاطمه است.چه فاطمه زهرا باشد ، چه فاطمه معصومه.
می دانید بانوجان؟ نوبت زیارتتان که دیر می شود، مرا به ملکوت توس، بارعام نمی دهند. آخِر، دلِ برادر، رضا نمی شود ، بی زیارت خواهر، زائر روضه رضوانش باشم.
محمد رحیمی
