چای بعد از ظهر
سلام، وقت کمی مانده تا که من با تو
اگرچه فاصله کم نیست بین من با تو
که مثل لحظۀ دلخواه چای بعدازظهر
بهانه هم نشود مرز بین من با تو
و قلب من که به گنجشک‌ها شبیه‌تر است
و فاش می‌کند این راز بین من با تو
نجابت تو مرا خسته کرده اما تو
سکوت می‌کنی و وقفه بین من با تو
چقدر ثانیه‌ها سیم وصلشان قطع است؟
چقدرمانده به رؤیا که بین من باتو؟
طلوع می‌کنی آخر اگرچه با تأخیر
شروع می‌شود این قصه بین من با تو
برعکس
گفتی بمون. رفتم، گفتی برو موندم .
برعکس حرفاتو. از تو چشات خوندم.
علی ع حقیقی / علی ع واقعی
شوربختانه هرآنچه از بزرگان دینی خود می‌دانیم /شهادت و ریاضت و جهاد و دوری از دنیا و... ما درغمشان غصه داریم و بیش از نیاز به اشک، گریه می‌کنیم. هرگز اجر و پاداش گریه برمصیبت‌های امامان معصوم /قابل انکار و خدشه نیست/ اما اگر به ما بگویند از علی (ع) چه می‌دانی؟ می‌گوییم زاهد شب شیر روز. شوربختانه شوربختانه یادمان ندادند/ که برای مثال/علامه مجلسی (ره) صد و ده جلدبحارالانوار داردکه یک جلد کاملش مربوط به مطایبات وطنازی‌های مولای متقیان است/ یعنی شیعه فقط اشکش را بار گذاشته و تبسم و شوخ طبعیش را از یاد برده/ اصلاً در ثقیفه چرا علی (ع) خلیفه اول نشد؟ گفتند دوستان ایرانی زیادی دارد و چون شوخ طبع است کسی او را جدی نمی‌گیرد. این علی حقیقی است و آن که ما می‌شناسیم علی واقعی/
محمد رحیمی
گذشته‌ها پر
حرفو ولش کن دلتو سیخی چند؟
این دل گنجینۀ تاریخی چند؟
پاشنۀ کفش دلتم که لقه
یه عمره میختم، نگو میخی چند
پیش خودت فکر نکنی سیریشم
یه آدم بندال و بیخ ریشم
کفن کنی منو با هر دو دستت
خیلی ازت دلخور و شاکی می‌شم
منم یه روز حال و هوایی داشتم
بر و بیا نگو ، کلاس میذاشتم
وقتی می‌خندیدم می‌گفتن عیده
بسکه گره تو ابروهام می‌کاشتم
زد و تو پیدات شد و من گم شدم
علت سرگرمی مردم شدم
عشق تو روزگار و کرده برعکس
رسید بجاهایی که آلبوم شدم
عید اومده یعنی گذشته‌ها پر
هوای اون عشقا پریدن از سر
عاشقی جاده نیس ولی دوبانده‌اس
کار خدا محشره والله محشر
محمد رحیمی
به مقصد خراسون
اتل متل یه ضامن و یه آهو
اتل متل تموم میشه هیاهو
اتل متل یه زائر فسقلی
کبوترخسته با بال گلی
کودک دل وقتی میشه هراسون
پر می‌کشه به مقصد خراسون
پنجره پولادو نشونه کرده
گمون کنم که اونجا لونه کرده
می‌مونه تاجوابی از یار بیاد
دست نوازشای دلدار بیاد
باشوق و اشتیاق ناگفتنی
رضا رضا رضا می‌گه دیدنی
دور رضا و غربتاش بگردم
تصدق رنگ صفاش بگردم
محمدرحیمی
لب شیرین
گفتند گرفتار لب شیرینند
فرهادترین خسرو این بالینند
حالا که حواله‌شان به لیلی افتاد
مجنون مجازی شدۀ غمگینند
محمدرحیمی
صلوات
ای دوست بیا که بودنت را صلوات
هم کهنه و نو سرودنت را صلوات
خاکستر دل مسافر طوفان شد
ای عشق سپیدبودنت را صلوات
محمدرحیمی
طالع نحس
یک میخ نداشت تا به قابش بزند
سنگی که به چشم بخت خوابش بزند
اد باید از این سیاهی طالع نحس
یک میخچه در پای خرابش بزند
محمدرحیمی
طفل دعاگو
من منتظرم منتظر روی تو آقا
گم کرده‌ام امّا به خدا کوی تو آقا
با اینکه دعا کردن من تاتی طفلی است
با این همه ام طفل دعاگوی تو آقا
یک عمر نشستم که بیایی و خطا بود
شرمندۀ این غفلتم از روی تو آقا
با نان شریفت چه دکان‌ها که گشودم
اکنون خجل از این همه‌ام سوی تو آقا
رسوای زمانم من و محتاج نگاهت
جان در ره این خصلت و این خوی تو آقا
محمدرحیمی
فکر نان
تو در فکرسبد من فکر زنبیل
تو فکر نان کنی من فکر اجیل
دراین صف‌ها چه عمری رفت برباد
مفاعیلن مفاعیلن مفاعیل
محمدرحیمی
