مرغ آمین

مرغ آمین

نسل نفرین شده بودیم نمی‌فهمیدیم 

مرکب زین شده بودیم نمی‌فهمیدیم 

هرکجا نام خدا بود زخود می‌دیدیم 

غافل از دین شده بودیم نمی‌فهمیدیم 

از سر شوق به هر مزرعه می‌روییدیم 

زشت چون مین شده بودیم نمی‌فهمیدیم 

گاه در بین کلاغان که دعاشان مرگ است 

مرغ آمین شده بودیم نمی‌فهمیدیم 

سر خوش از هلهلۀ مجمع رندان افسوس

غرق تحسین شده بودیم نمی‌فهمیدیم 

خنده کردیم چه مستانه بر این روز سیاه 

لب غمگین شده بودیم نمی‌فهمیدیم 

خواب خرگوشی ما عین پریشانی بود 

زار و مسکین شده بودیم نمی‌فهمیدیم

پای مزار

پای مزار

 دیگر بدان، به حرف تو عادت نمی‌کنم

 دل را برای قهر، شماتت نمی‌کنم

 هرگز نبوده‌ای تو رفیق تمام راه

 بعد از تو آی، هیچ رفاقت نمی‌کنم

 هروقت آمدم تو نبودی سر قرار

 زین پس دگر هوای زیارت نمی‌کنم

 آرامشی که داد به من دست روزگار

 در پای سست عاطفه غارت نمی‌کنم

 شمعم من آنکه پای مزارم چکیده‌ام

 بشنو غریبه بحث لیاقت نمی‌کنم

نشسته بر مینا

نشسته بر مینا

اصفهان سرفراز دوران‌ها 

پایتخت تمدن و فرهنگ 

شهراسطوره‌های بی‌تکرار 

شهرشعر و ترانه و آهنگ 

اصفهان خواستگاه اهل هنر 

زادگاه کسایی و شهناز 

شهرتاج آن خدای صاحب‌سبک 

افتخارهمیشۀ آواز 

اصفهان زادگاه خرازی 

فاتح قلب‌های پولادین 

مرد پیکارهای رودررو 

تخت فولاد تو بهشت برین 

همه دروازه‌های تاریخ‌اند 

این همه پل که بسته‌ای انگار 

هرکجایت قدم گذارد دل 

هم مؤثر پر است هم آثار 

از هنرمندها که سرشاری 

چه هنرها که در خودت داری 

خاتم و نقره‌کاری و ترمه 

کاشی وسفره قلمکاری 

در نقوش نشسته بر مینا 

گنبد مسجد امامت هست 

توی تقویم قلب ما مردم 

اصفهان، هفته‌ای بنامت هست 

شکل فیروزه فام گنبد را 

هرجهانگرد می‌خرد به نگاه 

سردر قیصریۀ بازار 

عالی قاپو و شیخ لطف اله 

لهجۀ ناب اصفهان چون گز 

می‌کند کام تلخ را شیرین 

شهرسلمان فارسی هستی

شهر شعر و دیار حکمت و دین

محمد رحیمی