یا علی موسی الرضا زائر بیمار اومده
درد هجرون کشیده با قلب ناکار اومده
عصر غیبیت دل مشتاقو به آتیش کشیده
واسه مرهم دلش منتظر زار اومده
قربون صحن و سرات برم که از بهشت سره
زائر صحن و سرات خادم دربار اومده
اونقدر مهربونی بی ادبا رو راه میدی
عاشق بی ادبت با شوق و اصرار اومده
به کجا باید بره تشنه دیدار خدا؟
اومده جایی که مولا شبای تار اومده
یا علی موسی الرضا برات آزادی می خواد
مرغ روحی که درین دنیا گرفتار اومده
بامدادان که تفاوت نکند لیل و نهار
وقت خوبیست برو روی سرت موی بکار
چونکه دخلت نیست خرج اندازه کن
پبش مهمان دائما خمیازه کن
آن شنیدستی که در اقصای غور
شاعری بوده است با نام بگور؟
چونکه دخلت نیست خرج اندازه کن
وقت خوابت دیر شد خمیازه کن
رخ نورانی تو چشم مرا آزرده
بخت بد دزد زده عینک مارا برده
حضورت روی اعصاب است همچین
تمام نقشه بر آب است همچین
چرا قدر خودت را کم گرفتی؟
واین افسانه در خواب است همچین
هی چه خبر است؟
چرا آتش بازی براه انداخته ای؟
من که سیگار تو نیستم
از خودت بپرس.نسبت لبهای تو با نفس های من چیست؟
ریه های احساست را از دود دلم دور نگه دار
آتش بازی های تو شبیه به چهارشنبه سوزیست
تا چهارشنبه سوری.خیلی از آسمان دلم دوری
نمی بینی چون کوری.
اگر دیدی که حالت گشته ناجور
بدون نت شدی حیران و مخمور
عزیز من شدی معتاد گوشی
وجودت را ازین نکبت بکن دور
روزگار از من و تو جز اثر خوب نخواست
از زمین لرزه دل درهم و آشوب نخواست
فرصت مهر برای دلمان محدود است
دل لرزیده جز آرامش مطلوب نخواست
در سوگ تو کار ما به سامان نرسید
آبی به دهان تشنه کامان نرسید
این مشکل گیرندگی ماست اگر
امواج تو بام خانه هامان نرسید
وقتی همه جا وسیله گرما هست
سرمای هوا بهانه دیدن توست
قطبی که خیال استوا در سر داشت
گرما زده بی قرار باریدن توست
