۲۵
فروردين ۰۰
منو باز دوباره صدا می زنی
تو قلب هیاهوی این زندگی
منو که گرفتار دنیا شدم
میاری به مهمونی بندگی
اگه عادت ربنابا منه
اگه لحظه های سحر عاشقم
رفاقت منو با خودش می کشه
بسوی رفیق گل سابقم
خدایا نذار بی تو باشم نذار
تو یادم دادی توبه میلادمه
منو تا شب قدر، با خود بیار
هنوزم کمی بندگی یادمه
محمد رحیمی
هنوزم کمی بندگی یادمه
این مصرعش چقدر به دل میشینه