باور

این روزها احساس تَرَک خورده و تب دارم، مثل کودکی بهانه گیر، بی تابی می کند.

دلم کبوتر کبوتر ، بی قرارِ رسیدن است.

وتو

مهربانتر از نسیم صبحگاهان، دست خداییت را بر سرم می کشی و سیرابم می کنی که

نیازِ تشنه به آب، باور رضایی توست.

محمد رحیمی