جادوگر

کسی در عمق جنگل روشنایی را نشان می داد

ودر تاریکی مطلق خبر از آسمان می داد

اگر چه کنج تاریک زمین درگیر جنگل بود

ولی فانوس چشمانش نویدی توامان می داد

عجیب اینکه دلش آتشفشان روشنایی بود

وجنگل هم خودش را از سر شادی تکان می داد

خدا را شکر که جادوگر جنگل شد آواره

و آمد نورخورشیدی که بویی مهربان می داد