حوصله

حوصله

تو مثل باغ گل از عطر ناب سرشاری

ومثل بارش باران قشنگ می‌باری

شکوه رویش سبز جوانه‌ها در توست

ومثل هرچه بهاریست سبز و پر‌باری 

چقدر شانه سنگین باغ حوصله کرد

چرا که آیۀ تردید را تو انکاری

بیا و مثل همیشه تب جوانه بیار

بگو که از تن عریان شاخه بیزاری

بگو همین که بیایی به برکه می‌خندی

بگو که خشک‌ترین چشمه می‌شود جاری

بیا که در پس پرچین انتظارم من

به شوق گام‌های بهارآوری که می‌آری