۰۲
دی ۹۵
زیبایی
ای صد هزاران جوی جاری گفته‌هایت
در ریشۀ گل‌هاست جای اختفایت
پروانه از شوق حضورت بال و پر کند
سبزه‌قبا جا زد ز افسون قبایت
بلبل نوا خوانی ز یادش رفت از شرم
هنگامه بر پا کرد پژواک صدایت
حسن از رخ گل‌های زیبا شد فراری
لرزید زیبایی ز آهنگ رسایت
باران اگر بارید از ابر عرق بود
باران کجا و بی نهایت آب‌هایت
من کیستم تا گویم از حیرانی باغ
بسیار حیران دیده‌ام من باغ‌هایت
الناز محمدی