خط آخر

خط آخر

خط آخر کجاست ای دنیا

از قطار تو خسته‌ام خسته

توی ایستگاه بعد ترمز کن

به تو نه دل‌خوشم نه وابسته

تو خودت را به من نشان دادی

تا بفهمم هرآنچه لازم بود

بعد از این هم به خود بگو دیدی؟

هرچه کردم نماند عازم بود

اصلاً او آدم عجولی بود

عشق را هم بهانه‌اش می‌کرد

بس که از رسم عاشقی می‌گفت

عمر را خرج چانه‌اش می‌کرد

آه دنیا نگو کم آوردی

و دچار عذاب وجدانی

از خودت پست‌تر مگر داریم؟

اصل دردم تویی و می‌دانی