کاریکلیماتوریست

آسمان،دلش که می گیرد ،اشک هایش را در دامان زمین سرازیر می کند.

دانه هایی که عمیق می اندیشند، ریشه دارتر می شوند.

طلوع، محصول فرار خورشید از غروب است.

تاریخ جورابش به آل بویه می رسد.

کار تکراری میخ، مانع خلاقیت چکش است.

خنده بی جا، به قیمت جان پسته تمام می شود.

برای خطوط متقاطع، بیمه بدنه اجباریست.

آش پشت پایش را خورد تا حق داشته باشد، پشت سرش صفحه بگذارد.

محمد رحیمی

دست به سر

دست بسرم کرد

تا 

سربسرم نگذارد