وبلاگم این روزا نداره شوری
بهم نمیده بی شما، غروری
وبلاگم این روزا دلش گرفته
شمارو یادش نمیاد ، خرفته
وبلاگم این روزا نداره شادی
تو بودی که بهش صفا می دادی
وبلاگم این روزا توی تحریمه
دلم عزا داره و در ترحیمه
وبلاگم این روزا می خواد بمیره
سراغمو از خودمم نگیره
وبلاگم این روزا دلش شکسته
بی تو شده چه ناتوان و خسته
یکی بیدارش کنه، کابوس برِه
روزای تلخ دنده معکوس برِه
شما بیاین به وبلاگم مرتب
بدون قیدِ اینکه روزِ یا شب؟
محمد رحیمی
به یاد یخ و بستنی های داغ
به یاد صدای قشنگ الاغ
به یاد گلابی توی ماه دی
به یاد سکوت دل انگیز نی
به یاد سفرهای زیرِ زمین
به یاد کلاغان بی سرنشین
چه می بافی ای شاعر مست خواب؟
تمامی حباب و سراب و خراب؟!
برو شعر را جای بازی نکن
اسیر فضای مجازی نکن
بجای اراجیف بی پا و سر
بگو از نیاز شدید بشر
به احساس و ایمان و عشق و امید
به زیبایی و مهر وشورو نوید
بگو از تخیل که بیمار شد
بگو از خیالی که آوار شد
بجای تخیل، توهم پُر است
و دنیا گرفتار این عنصر است
دل افسردگی ها خدا را گرفت
و این سازه ها هم، صدا را گرفت
بگو آسمان گم شده درزمین
زمین هم شده باغ میدان مین
کمی وقت بگذار و ادراک کن
خودت را بزن برزمین، خاک کن
که شاید دلت نور باران شود
زلال دل چشمه ساران شود
فراوان ازین شعرها ساختی
عوض شو که فردا شود، باختی
محمد رحیمی
نمی خندم ولی لبخند دارم
غم نان و غم فرزند دارم
من و غم، ربطمان پیوند خونی است
کرونا دیر آمد، قند دارم
محمد رحیمی
خداوندا به ما فقری غنی دِه
به خطّ رشد ما یک منحنی دِه
هوا بد جور گرم است و نفسگیر
به ما یارانه گیران ، بستنی دِه😊
محمد رحیمی
حال خوبی ندارم این روزا
بین عید و عزا گرفتارم
کرونا شد بهونه ی نق هام
تا خودم رو به غصه بسپارم
مثلا عیده، پس چرا تلخم؟
بغض راه گلومو بند آورد
کودک شاد آرزوهامو
به اسارت سوی کمند آورد؟
چه روزای بد و اسفناکی؟
یه قطار و یه کوپه ، شادی و غم
هوس مرگ، دارم این روزا
دس بجُنبون، رفیق همراهم
حتی پایان این ترانه اگه
نصف ونیمه رها بشه بد نیست
مگه وقتی نفس نمی کشه کَس،؟
آخرش با یه بوق ممتد نیست؟؟؟؟
محمد رحیمی
