خلوت کنیم

من از باد و بارون دلم شاکیه

منم آدمم  آدمم خاکیه

حواست به من باشه ای آسمون

آره با تو هستم نگو باکیه؟

بگو این تقاص کدوم کارمه؟

بگو تا همین لحظه خلوت کنم

چرا من تو چشمای تو نیستم؟

بگو تا منم با تو صحبت کنم

بیا مشکلات و با هم حل کنیم

نذاریم این جوری آخر بشه

منو غصه هامو رها تر نکن

نذار از عطش عشق پرپر بشه

من از باد و بارون دلم شاکیه

منم آدمم  آدمم خاکیه

حواست به من  باشه ای آسمون

آره با تو هستم نگو با کیه؟؟

بازیچه

گله دارم از تو و دوری راهت

گله دارم از همین طرز نگاهت

گرمی تو بردی یه جای دورو باریک

تو عمیق جاده های سرد و تاریک

معنی عاشقی پیشت یه خیال بود

یه جوراحساس مزاحم که وبال بود

چه شبایی که نبودنت سوزوندم

ولی با یه قلب ساده با تو موندم

حالا بازیچه دستات شده شاکی

نه دیگه نگو که تو واسم هلاکی

مخاطب خاص

مخاطب خاص

اومدی تو بهت خاموش کویرم

دیدی به چشمای عاشقت اسیرم

خودتو رسوندی پای سفره عشق 

خودتو رسوندی تا که من نمیرم

تو عزیز جونمی دلت یه دریاس

تو دلیل بودنی اونم معماس

پرکن از تنگ لبات شراب عشقو

نگو فکر من پراز سوال و آیاس

شبا با ستاره‌ها غریبه نیستی

تو خودت اینجایی و عجیبه نیستی

باید از ماه وستاره‌ها بپرسم

چرا آشنای این غریبه نیستی؟

توی آغوش تو غم می‌شه فراموش

می‌میرم برای هر لحظه آغوش

همه حرفام میرن از فکر و خیالم

چه عجیبه روشنم خاموش خاموش

تا که جون تو تنمه واست هلاکم

تو مرام عاشقی یه سینه چاکم 

آسمونی کن منو کاری نداره

ای فرشته نجابت ای تو پاکم

مشرق

مشرق

وقتی یه روز تموم کنی صبرارو

دک می‌کنی با قدمت ابرارو

ظلمت و تاربکی فراموش میشه

خسته‌ترین ستاره خاموش میشه

برگای ریخته باز می‌شن بهاری

بس که تو با خودت بهار و داری

طراوت از تازگی‌هات می‌باره

مشرق چشمات چه اثر گذاره

برنمی‌گردم

برنمی‌گردم

بی دعای خیر تو بر نمی‌گردم

مهربون من حالا این شده دردم

با دلم بگو وداع آخرم نیس

قفسی منتظر کبوترم نیس

بگو تا رفتن و ساده‌تر بگیرم

غصه وداعو از سفر بگیرم

از تو دل کندن من مردنه انگار

کار تو همیشه دل بردنه انگار

وقت رفتنه بگو که بر می‌گردم 

ای طبیب مهربون این شده دردم 

بی دعای خیر تو بر نمی‌گردم 

گوش عاشق

گوش عاشق

دستتو بذار تو دستم

تا برای هم بمونیم

ما کبوتریم و عاشق

قدر عشقو خوب می‌دونیم

دلامون هر دو دیونه‌اس

مثل کولی بی خونه‌اس

به قفس نداره عادت

آره بهترین نشونه‌اس

من و تو سایه نداریم

پز و پیرایه نداریم

واسه عاشقی کتابیم

سوره و آیه نداریم

مرغ عشق ناز و زیبا

بگو که واسم می‌مونی

من شدم یه گوش عاشق

تا از عاشقی بخونی

صید و دام

صید و دام

ای تو امید نفس‌هام

صیدت افتاده توی دام

اگه خونی شده بالم

کی بیادم باشه دردام؟

حالا که حالت خرابه 

نقشه‌های من برآبه 

غزل وداعو خوندی

آخر راهو نموندی

بال تو بال کبوتر

تو صدات صدتا قناری

نکنه بالت بشه زور 

بری عشقو جا بذاری؟

ای تو امید نفس هام ...

قبول داری؟

قبول داری؟

قبول داری دلم واست هلاکه؟

حساب عاشقا که پاک پاکه

خیال نکن دوره خیالم از تو

بی‌تو همش غرق سوالم از تو

نمی‌خوامت

نمی‌خوامت

نمی‌دونم چرا گاهی

منو احساس در اوجیم

میون آب دریا هم

اسیر جذبه موجیم

می‌دونم آخر قصه 

دلم می‌پوسه می‌میره

به احساسی که دل بستم

می‌گه زوده می‌گه دیرها

با تو نه اشک نه  لبخند

رسیدم آخر دنیا

برای من دیگه بسه

نمی‌خوامت  میشه آیا؟

مسافر

مسافر

بیا از اینجا بریم

اینجا آدماش بدن

نمونیم پیش اونا

که دروغو بلدن

اگه باغ بهار می‌خواد

با دلش رو راس باشه

تب شب‌بو بگیره 

بی‌قرار یاس باشه

اگه باغ بهار می‌خواد

بگه توی گوش باد

بگه به ابر خسیس

هی و هی، بهار می‌خواد

اگه دوس داری بمون

ولی من خسته شدم

بهتره دل بکنی  

نگو وابسته شدم

من دیگه مسافرم 

کاشکی باشی و بریم

عزیزم نیای میرم 

مث یک بچه یتیم