توان زانوها

آخر سر، توهم زمین خوردی

تو، که نامت توان زانوهاست

این غروب نگاه، با من گفت

فصل کوچیدن پرستوهاست

 

محمد رحیمی

به دنبال پدر

مادرم رفت به دنبال پدر

تا یتیمی دوبرابر بشود

ذوق خشکید و زبان بند آمد

تا یقینم شده، باور بشود

مثل آن گوهر اقدس، چه کسی؟

می توانست که مادر بشود؟

محمد رحیمی

 

 

 

خبر تازه

خبر تازه چه داری ویروس؟

خبر ناله و آه و افسوس؟

خبر تازه که مردم گیجند

وسط شایعه و ترویجند

مشکلی نیست، کماکان هستم

راحت و بد قلق و سرمستم

محمد رحیمی

 

 

 

کوله

آهای رفیق، غمت نباشه، دور شو

بی خیالِ حال من و غرور شو

وقتی که ریشه هات بیرونِ خاکن

بزن برو با حرف کوله جور شو

محمد رحیمی

 

رویا زده

جنگی است میان من واین پای شکسته

با جاده پر پیچ و خم و قامت خسته

دلدار ، ولی بی خبر از این همه آزار 

رویا زده در خانه نشسته است، خجسته

 

محمد رحیمی

دیروز

پیش پای دلت زمین خوردم

حال من بهتر است از دیروز

این گزارش اگر دلت را زد

گوشه ای کِز کن و بمیرو بسوز

آمدم تا پیام صلح دهم

به تو ای کینه توز جنگ افروز

تو خودت را عقب کشیدی و من

مانده ام از حماقت تو هنوز

من زمین خوردم و تو خندیدی

خنده نه، نیشخندکی مرموز

پس به تنهایی دلت خوش باش

همه ی عمرِمانده، چون امروز

محمد رحیمی

 

 

منتظر

منتظرت بودم و دیر آمدی

از چه جوان بودم و پیر آمدی؟

حاصل جمع من وتو عشق بود 

خیر نبینی که فتیر آمدی

محمد رحیمی

 

 

 

قحطی

مشکل کشور من باران نیست

قحطی عاطفه و وجدان است

همه در صلح و صفا طرارند

دیدن دزد و چراغ ارزان است

محمد رحیمی

درگیر

می ترسم نگاهت کنم مست شم

توی کوچه در گیر بن بست شم

شاید سربزیری نجاتم بده

نمی خوام به عشق تو پابست شم

افق

محو شود در افق چشم تو

هرکه گرفتار نگاه تو شد

از اثر خاصیت جذب توست

این همه ذره که سپاه تو شد

ساکن بالقوه هر جنت است

هر که پریشان گناه تو شد