سیم اتصال

در تو چیزی هست مثل عاشقی های محال

جنس بی سیم تو یعنی اصل سیم اتصال

من چه می دانم چرا اینقدر با تو سرخوشم؟؟

با تو که نه، با خیال تو پُرم از ایده آل

بد نگویم ؟ بد نفهمی، نیتم خیر است و بس

خاک عالم بر در دهان من که گویم ابتذال

عاقبت عشقت مرا آواره و رسوا کند

آنچه را گفتم ، یقین رد کرده حدّ احتمال

عشق باید شور و شرها را بخواباند، چطور؟؟

مثل چوبِ تَر، که از آتش شود خاکه زغال

من پُر از احساس دلتنگی ، پُر از حال بدم

کی؟ همان وقتی که رخ کج می کنی با ضدّ حال

حرف آخر اینکه عشق من به تو یعنی که من

در کنار تو به آرامش بگویم  اعتدال

 

محمد رحیمی

مطابقت

بهتر است اینکه لایقت بشوم؟

یار خوبِ موافقت بشوم؟

یا جدا از  سکوت وحرف و سخن

تُند و یکباره عاشقت بشوم؟

تو بگو ، دزد دل اگر بد نیست

منِ دلداده  سارقت بشوم؟

توی طوفان نامرادی ها

جان پناهِ تو، قایقت بشوم

هر کجا گم شده صداقت ها

جان فدای صداقتت بشوم

چون خبر داری از دل خونم

حاضرم تا شقایقت بشوم

ولی آخر ، من و تو یک رنگیم

پس بیا تا مطابقت بشوم.

 

محمد رحیمی

دستان آسمان

آن لحظه ی غروبِ  اذا الشمسُ کُوِّرَت

یعنی تو را برای همیشه، خدای من

در گوشِ من ، صدای تو تکرار می شود؟!

یا می شود صدای تو لحن صدای من؟!

 

گاهی میان غرفه خوابم  عصا زنان

هی راه می روی و فاتحه خیرات می کنی

بی روح و سرد و غمزده ، انگار مُرده ام

تو دور می شوی و هی هی و هیهات می کنی

 

شرحِ غمِ فراقِ تو یکساله می شود

یعنی چه شد که بی تو نفَس هست همچنان؟!

شاید دلیل روشن آن ، در حضور توست

مارا سپرده ای تو به دستانِ آسمان

 

( هرگز نمیرد آنکه دلش زنده شد به عشق)

( ثبت است بر جریده عالم دوام تو)

( اصلا حسین جنس غمش فرق می کند) 

ما می رویم و زنده جاوید هست نام تو

 

محمد رحیمی