مشتی کم نیست

زیباست بهار گرچه زشتی کم نیست

تلخ است بفهمی که پلشتی کم نیست

با این همه از بهار عاشق تر کو؟

 چون نغمه  های های مشتی کم نیست

بیزینس

شاعری یا تو کار بیزینس؟

که دم و دقه هی میدی آدرس

توی حرفات یکم تامل کن

یه دو روزی نگو تحمل کن

رفتی تو کار قد و اندازه 

در دیزی قبول داری بازه؟

حرف شیرین بزن نه از فرهاد؟

میشه آروم بگی ؟نزن فریاد

شاعرا کارشون رسالتیه

شعراشون محکم و دلالتیه

اگه لازم دیدی که داد بزنی

شده وقتش بگی که باد بزنی

اما حالا که وقت لبخنده

غم و غصه بابا کیلوی چنده؟

یادم فراموش

چه آسونه بگی مردی

بگی همخونه دردی

توکه یادم فراموشی

تو که کوه یخ و سردی

چه آسونتر بشی عاشق

بشی با ادعا لایق

ولی وقتی که موج اومد

نه پارو باشه نه قایق

من اون یادم فراموشم

پر از اعداد خاموشم

نمی دونم چرا گاهی

پر از سرپوش آغوشم 

چقد سخته بگی مردی

عوض شی باز برگردی

بگی یادت توی قلبه

فراموشت بشه سردی

صدا کردی

منو بازم صدا کردی

ولی خندیدم و رفتم 

صدای هق هق اشکت

رو باز نشنیدم و رفتم

, تو هی اصرا ر می کردی

بمونم توی آغوشت

من از آوار ترسیدم

که برگرده روی دوشت

تو می گفتی کجا میری؟

بمونی پیش من خوبه

من ساده نفهمیدم

برم چشمات مرطوبه

یه عمره کج خیالم من

بزنگاهو نمی شناسم

ولی باز ادعام اینه

پر از عشقم پر احساسم

منو بازم صدا کردی

نگفتی که ازم سیری

ولی حالا که برگشتم

چی می بینم؟داری میری؟

به این بیچارگی نفرین

به این آوارگی لعنت

اگه راهی داره برگرد

نذار عمرم بشه حسرت

می ترسانی ام

 رفته ام با پای دل بیهوده می ترسانی ام

سخت می کوشی که از این راه بر گردانی ام

خاطرات با تو بودن بهترین عیش من است

عشق می داند که خوشبختم اگر زندانی ام

در کمند تو نمازم اتصالش کامل است

جای پای مهر مهرت مانده بر پیشانی ام

گاه گاهی غافل از عطر حضورت می شوم

خاک عالم بر سرم در اوج سرگردانی ام

مثل عشق مادری با من مدارا می کنی

تا نپرسم از خودم این را که تو می رانی ام

روز و ماه و سال درگیر توام تفسیر کن

جنس رفتاری که از این عشق می ترسا نی ام