می ترسانی ام

 رفته ام با پای دل بیهوده می ترسانی ام

سخت می کوشی که از این راه بر گردانی ام

خاطرات با تو بودن بهترین عیش من است

عشق می داند که خوشبختم اگر زندانی ام

در کمند تو نمازم اتصالش کامل است

جای پای مهر مهرت مانده بر پیشانی ام

گاه گاهی غافل از عطر حضورت می شوم

خاک عالم بر سرم در اوج سرگردانی ام

مثل عشق مادری با من مدارا می کنی

تا نپرسم از خودم این را که تو می رانی ام

روز و ماه و سال درگیر توام تفسیر کن

جنس رفتاری که از این عشق می ترسا نی ام