قدش یک و هفتاد، شغلش آزاد، وزنش از قلم افتاد، همه رو داده به باد، سوتی میده زیاد، از هفت مملکت آزاد، تکه کلامشه استاد، ای بخت نامراد
تفریحش بیکاری، تخصصش بی عاری، مشغله اش، بیماری، وعده هاش سرکاری، اهل مردم آزاری، وضعش بی قراری، از حقیقت فراری، حرفاش کوچه بازاری، خوراکش زهر ماری
آینده اش تباه، روزگارش سیاه، خوراکشه گناه، گداس بشکل پادشاه، خود شیفته اس و خودخواه، بخندیم بهش قاه قاه،
دوستی نداره با کس، گرفته تنگی نفس، خودشو کرده حبس، کِز کرده توی قفس، اسیر آرزوه و هوس،گوشیش دور از دسترس، دورش پُره از مگس، مگه اینجوریشم هس؟!،
میوه اش فقط سیب، توی خونِشِه فریب، سوراخه از هردو جیب، شاعره و ادیب، فراریه از امن یجیب، نسخه می پیچه مث طبیب، مدعیه خیلی عجیب، رفتارش عجیب و غریب، درحال سقوطه و نشیب
حالا این آدم، دلش کرده رَم، به چشاش نشسته نم، کارهای خوبش کم، ولی دم به دم، گردنشو می کنه خَم، از خودش کرده رَم، دعا می کنه کم کم. والله چی بگم؟
عاقبتش به نور، شب قدرش سرور، نفس لوامه اش شده زور، چشم شیطون کور، با اشکای شور، هی میگه، یا نور و یانور،
یا نور یا قدوس
متن ادبی
محمد رحیمی
