موریانه ها

دست من کوتاه بودو ناز توبالابلند

هی توهم با این لمینت کردنت بیخود بخند

پول من  قد خرید یک عدد مسواک بود

تو ولی گفتی که دندان کاشتم بی چون و چند

گاه گاهی خواب شیرینی اگر هم دیده ام

می نویسد پای خون من فلک یک کوه قند

نازنینا ما به ناز تو جوانی داده ایم

هی دعا کردیم تا بر تو نیندیشد گزند

تازه فهمیدم چرا ریش مرا می خواستی

هرچه می خواهی به این ریش بلند من بخند

از خطای عاشقی این بس که بی عقل و خرد

موریانه ها هلاک برج ایفل می شوند